Stefan Żeromski opublikował
powieść Syzyfowe prace pod pseudonimem Maurycy Zych –
najpierw na łamach dziennika Nowa Reforma w 1897 roku, a rok później
w formie książkowej. Pisząc opowieść o Marcinie Borowiczu
sięgnął do własnych wspomnień i doświadczeń dorastania w
zaborze rosyjskim.
Dziś jako lektura szkolna powieść
Żeromskiego jest zarówno świadectwem dojrzewania młodego
człowieka, którego kształtują wzorce rodzinne i szkolne,
obserwacje i wnioski, które z nich wyciąga, jak i historycznym
portretem sprzeciwu polskiej młodzieży wobec procesu rusyfikacji.
Rozwiązując test z lektury Syzyfowe prace porządkujemy
zatem wiedzę o konkretnym wycinku historii i postawach, które
wówczas przyjmowano – spotykamy zarówno godnych podziwu
buntowników, jak i interesownych sprzedawczyków, których obchodzi
wyłącznie własna korzyść.
Chociaż te czasy dawno należą do
przeszłości, ogólne problemy dorastania i dojrzewania, poczucia
zagubienia i niepewności, niewiary we własne siły i nieśmiałość
pierwszego młodzieńczego zauroczenia pozostają zaskakująco
aktualne. Ponadto jest to powieść o tyle specyficzna, że chociaż
na pierwszym planie pozostaje Marcin Borowicz, to jednak cały czas
odnosi się wrażenie, że to, co najistotniejsze, rozgrywa się na
drugim planie i dotyczy bohaterów nieco bardziej ukrytych w tle.
Warto tutaj dodać, że pierwsze wydanie powieści w zaborze
rosyjskim w 1909 roku nosiło zresztą tytuł Andrzej Radek, czyli
Syzyfowe prace.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz